Stel, morgen belt een arts van het ziekenhuis je op met de mededeling: we hebben eindelijk uitgezocht wat nystagmus nu precies veroorzaakt en weten nu ook wat we kunnen doen om de nystagmus bij jou op te heffen. En hierbij maakt het niet uit wat de oplossing is, medicijnen, een operatie, of misschien een nieuw soort bril. Wat zou je doen? Een gat in de lucht springen? Zou je je direct aanmelden voor de operatie of de medicijnen?
Wat mijzelf betreft: eerlijk gezegd zou ik een beetje aarzelen. Het klinkt misschien raar, maar ik ben gewend aan mijn nystagmus. Het is wie ik ben. Het hangt ook af wat de oplossing zou zijn. Een nieuw soort bril zou ik direct proberen. Maar een operatie? Misschien als je jong bent en je leven nog voor je hebt, ja, dan wel. Maar ik weet het nog zo net niet of ik dat zou doen.
Waarmee ik maar wil zeggen dat we heel erg gewend zijn aan situaties zoals ze zich aan ons voordoen. Maar heb je je wel eens afgevraagd wat jij zou doen in een bepaalde situatie, ook al lijkt het nu absurd of zelfs onmogelijk? Waarbij het niet de bedoeling is om mensen valse hoop te geven, integendeel, want zelf verwacht ik geen oplossing voor nystagmus op korte termijn. Maar toch sta ik er zo nu en dan wel eens bij stil. Stel dat het zo is, wat zou ik dan doen, en hoe zou mijn leven er dan uitzien?
