De afgelopen tijd heb ik even wat minder tijd gehad om met Nystagmus in beweging bezig te zijn. De reden is dat mijn echtgenoot een fietsongeval heeft gehad en nu met zijn hand in het gips zit. Dit komt allemaal wel weer goed, maar opeens bevind ik mij in een bizar rare situatie. Ik ben eraan gewend geraakt dat ik degene ben die meestal wat hulp nodig heeft omdat ik niet altijd alles goed zie. Nu zijn de rollen bijna omgedraaid; nu ben ik degene die een ander hulp kan bieden! Hoe ongemakkelijk dit ook voor ons beiden is, het werpt wel een ander licht op de situatie. Ook al kan ik bepaalde dingen niet, ik kan nog steeds een heleboel dingen wel en kan anderen helpen met dingen waar ik wel goed in ben. Dit is iets wat ik mij misschien niet altijd heb gerealiseerd, hoewel ik dat best wel wist, maar om dit nu zo te ervaren, is verhelderend. Mijn echtgenoot komt er wel weer bovenop, al hebben we nu wel te horen gekregen dat het langer gaat duren dan normaal. De breuk is op een erg onhandige plek en heeft meer tijd nodig om te herstellen. En ook dit is weer een oefening en een les om geduld te hebben en ons te realiseren dat dingen vaak anders gaan dan verwacht. Iets wat wij mensen met nystagmus eigenlijk best goed kunnen.
