Ik hou van wandelen. Dus zodra het weer het toelaat, ga ik op pad om weer een aantal kilometers af te leggen. We wonen ongeveer 3,5 kilometer vanaf de binnenstad, en soms ga ik lopend naar de stad. Wat me daarbij altijd weer opvalt, is dat er kris kras fietsen, scooters of auto’s op stoepen staan geparkeerd. Of dat er doodleuk fietsen of terrasstoelen op de blindengeleidestroken staan.
Nu ben ik niet zeer slechtziend, maar toch stoor ik me er aan. Ook moeders met kinderwagens kunnen zo niet goed passeren en worden soms zelfs gedwongen om op de rijbaan te gaan lopen. Ook mij gebeurt dat soms. Ik vind dit gevaarlijk. Ik begrijp dat de meeste mensen zonder ernstige lichamelijke beperkingen niet leven met continu de gedachte in het achterhoofd dat er ook mensen in de samenleving zijn die niet goed kunnen zien en dat ze daar enige rekening mee dienen te houden. Toch denk ik dat we ze daar zo nu en dan wel vriendelijk op mogen aanspreken. Als we allemaal een beetje rekening met elkaar houden, wordt het steeds een mooiere wereld.
