Leven met nystagmus is soms een uitdaging, soms merk je er weinig van en soms is het echt afschuwelijk. Tenminste, dit is mijn ervaring. Het hangt er helemaal vanaf wie je bent, wat je situatie is en hoe erg de nystagmus optreedt. Bij mij is het redelijk tot soms best wel erg.
In het dagelijks leven doe ik de dingen die ik wil doen en ondervind wel last van de nystagmus, maar daar valt mee te leven. Totdat ik in een situatie kom, waarbij ik opeens wel heel hard op de feiten word gedrukt dat ik nystagmus heb. Dat is slikken.
Ik zal geen voorbeelden geven, maar ik denk dat iedereen wel zal begrijpen waar ik het over heb. Dit kan je een machteloos of misschien ook wel boos gevoel geven. Dit wordt voor een groot deel veroorzaakt omdat het raakt aan je rechtvaardigheidsgevoel. Waarom kan ik dat nu niet en een ander wel? Waarom lukt mij dit nu niet en krijg ik geen kansen? Allemaal heel begrijpelijke reacties. De valkuil is om daar niet in te blijven hangen, hoe pijnlijk het ook kan zijn. Neem de tijd om de situatie in je op te nemen, te verwerken en bekijk ook de dingen die wel lukken. Want ook voor ons mensen met nystagmus geldt: er komen weer kansen en achter de wolken schijnt ook voor ons de zon!
