Over nystagmus en vermoeidheid heb ik al vele keren geschreven. Toch lijk ik zelf ook steeds weer in deze valkuil te vallen. Als ik moe ben, ga ik allemaal dingen na die ik heb gedaan om de reden te vinden waarom ik zo moe ben. Maar als allerlaatste kom ik dan bij nystagmus uit. Alle adviezen die ik zelf schrijf over nystagmus en die ook op de website staan, lijken niet op mijzelf van toepassing te zijn. Tenminste, ik vergeet dat ze ook op mijzelf van toepassing zijn. Wat is het toch raar dat je veel van nystagmus begrijpt door vallen en opstaan, en dat het kennelijk nog steeds heel moeilijk is om er rekening mee te houden. Ik ga niet door het leven met elke dag de gedachte dat ik nystagmus heb en daar vandaag eens extra aandacht aan zal geven. Of bij alle handelingen of dingen die ik doe, denk ik niet: “O ja, dat zie ik niet goed door mijn nystagmus”. En misschien is dat maar goed ook. Hoe omslachtig zou alles dan niet worden? Dat neemt niet weg dat veel mensen met nystagmus vermoeidheidsklachten hebben en dat nystagmus dan toch voor een belangrijk deel de oorzaak is. En dat is soms maar moeilijk te accepteren of voor te stellen.
