Aanpassen

Leven met een beperking is in het algemeen een hele uitdaging en zeker in onze moderne hoogtechnologische samenleving. Aan de ene kant kan de technologie een hulpmiddel zijn, aan de andere kant kan het ook een enorm obstakel zijn, zeker voor mensen met een visuele beperking. Want de nieuwe digitale wereld is voornamelijk een visuele wereld. De vraag die ik mijzelf telkens weer stel is, in hoeverre kan en moet ik mij aanpassen aan deze wereld om te kunnen functioneren. Of kan de wereld zich misschien ook een beetje in mij inleven en mij tegemoet komen? Een voorbeeld uit mijn eigen leven en ervaring is werk. Op mijn werkplek destijds deed ik veel computerwerk en soms ook echt onder tijdsdruk. Ik had mijn eigen methoden ontwikkeld hoe ik hier het beste mee om kon gaan. Maar een nieuwe leidinggevende vond dat iedereen op dezelfde manier moest werken, en daar viel ook ik onder. Er was geen begrip dat ik het op een andere manier aanpakte omdat ik een zichtbeperking had. Het meest bizarre en frustrerende voor mij was dat ik niet eens aangesproken werd op het feit dat het werk niet goed gebeurde, integendeel zelfs, dat deed ik kennelijk uitstekend. Maar alleen het uniform moeten werken was het doel. Ik begreep hier destijds helemaal niets van en raakte gedesillusioneerd over werken bij deze organisatie. Helaas hoor ik dit soort verhalen heel vaak van mensen met een beperking. Het is jammer dat een meerderheid in onze maatschappij, in ons geval de mensen zonder zichtbeperking, de norm bepalen hoe de maatschappij eruit ziet en dat de rest zich hieraan maar moet aanpassen, of het redelijk is of niet. En waarbij de flexibiliteit ontbreekt om mensen met een beperking de nodige ruimte te geven.